Fransa'nın günümüz edebiyatında genç nesilde 2 önemli temsilcisi var. Biri Jean Christophe Grange, diğeri ise Maxime Chattam. Tarzları ve türleri birbirine çok yakın olan ve dilimizde yayımlanan tüm kitaplarını okumuş biri olarak şunu söyleyebilirim ki, bugüne kadar kafamızda oluşan acaba Chattam, Grange'yi taklit mi ediyor veya esinleniyor mu? türündeki sorular, bu kitap ile bence sona erdi.
Kaosun Sırları, Chattam'ın dilimizde yayımlanan 5. kitabı. Joshua Brolin serisi olarak tanımlayabileceğimiz ilk 3 kitap, korku, gerilim türünün gerçekten iyi örneklerindendi. Ancak özellikle seri katillerin tarzlarıyla ilgili verdiği detaylarla hayal sınırlarını zorluyorlardu. Kitapları okurken Miniş'in "Ne zorumuz var ki, böyle bir eziyete katlanıyoruz" sorularına sıklıkla maruz kalsam da, ikimiz de okumaktan var geçmedik. Ancak, ilkinden sonra yayımlananlara bakalım sınırları bu sefer ne kadar zorlamış diye başlamaktan da kendimizi alamadık. Sonra Zamanın Kanı isimli, bir ara roman çıktı ki bize göre, klasik Chattam tarzı ile hiç alakası yoktu ve çok ama çok hafif bir kitaptı. Dolayısıyla bu kitapla ilgili çok farklı beklentilerim vardı. Tarzın hangi tarafa yöneleceğini özellikle merak ediyordum. Ve yine 3 günde yalayıp yuttuktan sonra şunu söyleyebilirim ki Chattam, konu ve kurgu anlamında bambaşka bir yerde.
Yakın geçmişte geçen kitap, esasında çok eskilere dayanan Yeni Dünya Düzeni'nin nasıl işlediğini, bizlerin sadece birer piyondan ibaret olduğumuzu, ilişkilerin çok derinlerde olduğunu ve dünyanın güçlülerin oyun alanı olduğunu çok etkili bir dille anlatıyor. Kitabın son sözünde de belittiği gibi, içinde verilen bilgilerin hiçbiri gizli değil, sadece doğru yorumlanabilmek için üstüste konulması gerekiyor - ki Chattam'da roman kurgusunda bunu yapmış.
Müthiş bir kurgu içinde çok etkileyici, çok çarpıcı ve çok düşündürücü...
0 yorum:
Yorum Gönder