Hafta başında gelen mailde bütün haftanın günlük güneşlik geçeceği yazıyordu. Gelin görünki buna aldanan ben, şimdi hasta olup olmamak arasında gidip geliyorum. Mesela burnumun bana göre sağ kanalı faaliyetini bir süreliğine askıya aldı. Boğazımda ise sanki birileri voodoo büyüsü yapar gibi iğneler batırıyor. Sanırım benim bu sümüklü böcek modum bir süre daha devam edecek. Ne demiş büyüklerimiz, yatarsan bir hafta, yatmazsan yedi gün.
İşte bu fiziksel düşkünlüğüme, sanırım bahardan dolayı, bir de psikolojik olan eşlik ediyor son zamanlarda. Şairin dediği gibi "Beni de bu havalar mahvetti". Durduğum yerde durmak istemiyorum, yatağım hiç olmadığı kadar cazip bana. Televizyon izlerken, kitap okumak, kitap okurken boş boş dışarı bakmak istiyorum. Sırf denemek için kurabiyeler yapıyorum bu aralar. Ama bir çoğunu da komşuya, kapıcıya, anaokulundaki arkadaşlarıma!!! dağıtıyorum. Çikolatalı yapıyorum, yaptıktan sonra canım un kurabiyesi istiyor, başka akşam onu yapıyorum bu sefer acaba tuzlu, kıyır, kıyır bişeyler nasıl olurdu diye bir kurt düşüyor içime.
Elbetteki içinde bulunduğum ruh halinin bu anlamdaki yansımasından en çok sevgili eşim faydalanıyor. Ev, Gezi Pastanesi'ndekilerin kulakları çınlasın, cookie :) cenneti. Ancak sadece kurabiyeyle sınırlı değil yemek konusundaki hizmetim. Pazartesi akşamı dedim ki, "İster misin yarın akşam Focaccio'dan pizza yapayım." Ay demez olaydım. Önce bir araba dalga geçti benimle. O nasıl isimmiş, Pikaçu gibiymiş. Biz ona "Kamil" desek olamaz mıymış? Sanki italyana gittiğimizde "A, ben bir somon carpacio rica ediyorum" diyen kendisi değil.
Neyse ben Focaccio 'dan pizza yapmaya kadar verdim ama evde yaş maya yok. Kociş önce biraz nazlandı ama sonuç onu heyecanlandırmış olacak ki, sonunda gidip malzeme eksiklerimizi tamamladı. Ve hamuru geceden hazırlayıp dolaba kaldırdım. Aynı hocamızın dediği gibi ertesi akşam da eve gelince çıkartıp biraz daha mayalanmasını bekledim. Yaklaşık yarım saat sonra pufidik bir hamur olmuştu. Havasını aldıktan sonra üzerine domates sos, malzeme ve en üste de bol kaşar koyup fırına verdim. Tam pişme sürecinin ortasında kociş geldi ve "Sınıf sınıf, bu nasıl bir koku" deyip, "Kavıcık bana foçaçu ! yaptı" diye dolanmaya başladı. Valla ne yalan sööliyim, pizza tadından yenmiyodu.
İşte bu fiziksel düşkünlüğüme, sanırım bahardan dolayı, bir de psikolojik olan eşlik ediyor son zamanlarda. Şairin dediği gibi "Beni de bu havalar mahvetti". Durduğum yerde durmak istemiyorum, yatağım hiç olmadığı kadar cazip bana. Televizyon izlerken, kitap okumak, kitap okurken boş boş dışarı bakmak istiyorum. Sırf denemek için kurabiyeler yapıyorum bu aralar. Ama bir çoğunu da komşuya, kapıcıya, anaokulundaki arkadaşlarıma!!! dağıtıyorum. Çikolatalı yapıyorum, yaptıktan sonra canım un kurabiyesi istiyor, başka akşam onu yapıyorum bu sefer acaba tuzlu, kıyır, kıyır bişeyler nasıl olurdu diye bir kurt düşüyor içime.
Elbetteki içinde bulunduğum ruh halinin bu anlamdaki yansımasından en çok sevgili eşim faydalanıyor. Ev, Gezi Pastanesi'ndekilerin kulakları çınlasın, cookie :) cenneti. Ancak sadece kurabiyeyle sınırlı değil yemek konusundaki hizmetim. Pazartesi akşamı dedim ki, "İster misin yarın akşam Focaccio'dan pizza yapayım." Ay demez olaydım. Önce bir araba dalga geçti benimle. O nasıl isimmiş, Pikaçu gibiymiş. Biz ona "Kamil" desek olamaz mıymış? Sanki italyana gittiğimizde "A, ben bir somon carpacio rica ediyorum" diyen kendisi değil.
Neyse ben Focaccio 'dan pizza yapmaya kadar verdim ama evde yaş maya yok. Kociş önce biraz nazlandı ama sonuç onu heyecanlandırmış olacak ki, sonunda gidip malzeme eksiklerimizi tamamladı. Ve hamuru geceden hazırlayıp dolaba kaldırdım. Aynı hocamızın dediği gibi ertesi akşam da eve gelince çıkartıp biraz daha mayalanmasını bekledim. Yaklaşık yarım saat sonra pufidik bir hamur olmuştu. Havasını aldıktan sonra üzerine domates sos, malzeme ve en üste de bol kaşar koyup fırına verdim. Tam pişme sürecinin ortasında kociş geldi ve "Sınıf sınıf, bu nasıl bir koku" deyip, "Kavıcık bana foçaçu ! yaptı" diye dolanmaya başladı. Valla ne yalan sööliyim, pizza tadından yenmiyodu.
